zondag 24 maart 2024

Review: Penny Arcade - Backwater Collage (Tapete Records, 2024) (Pop)

Penny Arcade is het alias van James Hoare uit Londen, Engeland, die op 3 mei 2024 zijn debuut solo album "Backwater Collage" als LP, als CD en als digitale download via Tapete Records uitbrengt en hierop krijgt hij medewerking van Nathalia Bruno - zang en Mac Claps - keyboards.

Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Jona", waarin Penny Arcade een mooie vrij rustige pop song ten gehore brengt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze werd gevolgd door "Don’t Cry No Tears", een prachtige langzame pop song met een aanstekelijk ritme en "Want You Around", een een song met een niet al te hoog tempo en licht psychedelische invloeden.
Daarna volgen "Dear John", een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, "Prodigal Son", eveneens een mooie rustige pop song en "When The Feeling Is Gone", opnieuw een licht psychedelische song met een langzaam tempo en een aanstekelijk ritme.
In "Black Cloud" zet Penny Arcade me nogmaals een pop song met een niet al te hoog tempo voor, in "Mr.Softie" krijg ik een nogmaals een licht psychedelische pop song met een langzaam tempo te horen en in "Dennis" hoor ik ook nu weer een traag nummer .
Verder volgen "Garage Instrumental", een prima instrumentaal nummer met een langzaam tempo en een terugkerend ritme en "One More", een licht psychedelische pop song met een langzaam tempo.

"Backwater Collage" van Penny Arcade staat vol heerlijke rustige pop songs, die zo nu en dan een psychedelisch karakter hebben en wat mij betreft wel iets meer variatie hadden mogen bevatten, maar desondanks toch lekker in het gehoor klinken en ik raad iedere liefhebber van de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.




Review: The Cosmic Dead - Infinite Peaks (Heavy Psych Sounds, 2024) (Spacerock)

The Cosmic Dead is een jam rock collectief uit Glasgow, Schotland, waarvan de 2 vaste krachten James T McKay - sologitaar en Julian Dicken - drums zijn, maar verder verschilt de band elke keer van samenstelling.
In april 2011 verscheen de cassette "Psychonaut", waar op 10 nummers te horen zijn, via het Duitse Who Can You Trust? Records, een collectie van vroege jams, repetitie opnamen en diverse andere opnamen, die tussen februari en december 2010 gemaakt werden met Josh Longton - basgitaar, Joseph Quimby - Synthesizer (track 4 & 9) en Omar Aborida - zang (track 2).
In augustus 2012 verscheen de nieuwe Cassette "The Exalted King" in een beperkte oplage via het Canadese label Dub Ditch Picnic.
Hun debuut album "The Cosmic Dead", waarop 4 lange nummers staan, is in een gelimiteerde oplage in 2012 van 500 stuks op CD heruitgebracht door Paradigm Records en in 2013 verschenen: "Live At The Note", dat 3 nummers bevat, via Stabbed In The Back Records, "Inner Sanctum", waarop 4 nummers staan, als gelimiteerd cassette album C80 via Evil Hoodoo Records en "Orbiting Salvation", met daarop 4 nummers, als MP3 album en dit is een eigen uitgave van The Cosmic Dead, waarbij aangemerkt kan worden, dat "Inner Sanctum" en "Orbiting Salvation" in 2014 via Paradigms Recordings werden her uitgebracht.
Het nummer "Djamba", dat ook op de CD "Live At The Note" staat, is op 8 november 2013 opnieuw uitgebracht, maar deze maal als split LP met "The Wizard And The Seven Swines" van Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, Pigs, een band uit Newcastle, Engeland en hun LP "EasterFaust" uit 2014, die door Sound Of Cobra is uitgebracht, verscheen in een beperkte oplage van 400 stuks, die op 180 gram bruin marmer gekleurd vinyl geperst is en werd tevens door Paradigms Recordings in 2014 op de markt gebracht, waarna op 26 november 2014 het split album "Mugstar - Breathing Mirror & Cosmic Dead - Fukahyoocastulah" via het Evil Hoodoo records label verscheen.
De muzikanten, die op deze LP spelen zijn: James T McKay - sologitaar, Julian Dicken - drums, Omar Aborida - basgitaar en Lewis Cook - synthesizers en in deze formatie stond de band op het podium met onder andere: White Hills, Gnod, Wooden Chips, Naam, Mugstar, Damo Suzuki, Carlton Melton, Cave en Teeth Of  The Sea.
Ook het album "Rainbowhead", dat op 12 april 2016 verscheen, is in deze samenstelling opgenomen en werd in een zeer beperkte oplage van 200 stuks op crème en groen vinyl als swirl op LP uitgebracht, plus in een oplage van 900 stuks op cola fles doorzichtig vinyl en er is ook een CD uitgave van het album.
"Rainbowhead" werd in september 2013 in de hooglanden van Schotland opgenomen te Kyle Of Lochals (Skye) onder leiding van geluidtechnicus Luigi Pasquini, die de plaat samen met de band produceerde, terwijl het hoes ontwerp van de hand van Lewis Cook is.
Daarna verschenen: "Eccie Bam, Yas E?" (LP in een beperkte oplage van 800 stuks en digitaal album, 12 augustus 2016), "Psych Is Dead" (LP in diverse beperkte oplages, CD en digitaal album, 28 april 2017), "Psych Is Live" (digitaal album en CD-R in een beperkte oplage, 29 september 2017) en "Scottish Space Race" (2LP, CD en digitaal album, 20 september 2019).
Op 29 oktober 2021 verscheen het split album met Giöbia "The Intergalactic Connection: Exploring The Sideral Remote Hyperspace" via Heavy Psych Sounds waarop de band bestaat uit: Omar Aborida - sologitaar, Luigi Pasquani - synthesizer, Calum Calderwood - viool en Tommy Duffin - drums en op 12 april 2024 brengt Heavy Psych Sounds hun langverwachte album "Infinite Peaks" in dezelfde samenstelling uit als testpersing LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op blauw wit oranje vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op geel vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download en dit bevat 2 lange nummers.

Kant A van het album bevat het numer "Navigator #9" en hierin laat The Cosmic Dead me 23 minuten genieten van een geweldig progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, dat na 8 minuten over gaat in een licht psychedelisch stuk muziek met een niet al te hoog tempo en eveneens een hypnotiserend ritme bevat, waar het tempo 9 minuten later steeds verder wordt opgevoerd totdat er een climax ontstaan is en in rust eindigt.
In "Space Mountain" begint de muziek met een fantastisch stuk acidrock dat gekruist met ruimtelijke geluiden en een terugkerend ritme, dat na 5 minuten meer snelheid krijgt waardoor de muziek gaat swingen en dansbaar wordt, om 10 minuten later in een langzamer tempo over te gaan.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Infinite Peaks" van The Cosmic Dead bevat 2 schitterende nummers, die invloeden hebben van psychedelische rock, progressieve rock, acidrock en spacerock en ik kan iedere rock liefhebber deze schijf dan ook zeer aanbevelen.




Review: Thee Headcoats - I Am The Object Of Your Desire (Damaged Goods Records, 2024) (Rhythm & blues)

Thee Headcoats uit Chatham, Engeland, werd in 1989 opgericht nadat Billy Childish's band Thee Mighty Ceasers uit elkaar was gegaan en bestond uit: Billy Childish - sologitaar en zang, Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums.
De band, die tot halverwege de jaren 2000 bestond, bracht in de loop der jaren de nodige albums uit en het in 1996 verschenen "In Tweed we Trust" werd op 21 september 2018 in een beperkte oplage op eendenei blauw vinyl opnieuw uitgebracht door Damaged Goods Records en tevens op CD en als digitale download.
Via dit label verscheen op 11 november 2022 de 4CD box "Head Box" die bestaat uit de CD's: "Headcoats Down!" (1989), "The Kids Are All Square, This Is Hip!" (1990), "Headcoatitude" (1991) en "W.O.A.H! Bo In Thee Garage" (1993) en deze bevat tevens een boekje met de nodige informatie en is van exclusief nieuw artwork voorzien en op 11 november 2022 bracht de band, aangevuld met Keith Evans van The Downliners Sect de EP "A Tribute To Don Craine" uit.
Op 31 maart 2023 verscheen, na 22 jaar stilte rondom de band, hun nieuwe album "Irregularis (The Great Hiatus)" als LP, als CD en als digitaal album via Damaged Goods Records, op 17 november 2023 bracht Damaged Goods Records hun album "Heavens To Murgatroyd, Even! It’s Thee Headcoats (Already)" met 2 extra nummers en nieuw artwork uit als LP en als CD en op 26 april 2024 brengt dit label hun album "I Am The Object Of Your Desire", dat in 2000 via Friends Of The Buff Medway Fanciers Association Records verscheen, als LP uit.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met het titel nummer "I Am the Object Of Your Desire", waarin Thee Headcoats een heerlijke jaren 60 gerelateerde song speelt, die een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Hurt Me", een fantastische rhtythm & blues song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, jaren 60 invloeden en een hoog meezing gehalte en "An Image Of You", een prima uptempo rock met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Daarna volgen "In A Dead Man’s Suit", een schitterende swingende uptempo song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Chatham Town Welcomes Desperate Men", een progressieve blues song met een gemiddeld tempo en "In Blood", een puike rock song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte en een terugkerend ritme.
In "Come Into My Mind" zet Thee Headcoats me een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Great Grandfather" speelt de band een uitstekende cover van een Bo Diddley nummer in een niet al te hoog tempo en in "I’m A Desperate Man" krijg ik een uptempo rock song te horem, die een terugkerend teugkerend ritme heeft.
Verder hoor ik "Strange Looking Woman", een song met een gemideld tempo en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, "Your Crying Means Nothing To Me", een uptempo rhythm & blues song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "The Same Tree", een swingende uptempo rhythm & blues song met een terugkerend ritme, tempowisselingen en jaren 60 invloeden.

"I Am the Object Of Your Desire" van Thee Headcoats staat vol verrukkelijke rhythm & blues songs met jaren 60 invloeden, waar ik enorm van genoten heb en ik raad elke liefhebber van zowel jaren 60 muziek als rhythm & blues deze schijf dan ook sterk aan.




Review: Pyramid - Beyond Borders Of Time (Subsound Records, 2024) (Stoner Rock)

Pyramid uit Neurenberg, Duitsland, bestaat na enkele bezettingswisselingen uit: Lukas Schomann - drums, Shane Saban - sologtaar en Michael Kümpflein - basgitaar en synthesizer.
De band bracht hun debuut album "Mind Maze" op 11 mei 2019 uit als CD en als digitale download en deze werd op 24 juni 2022 gevolgd door de CD single "Ancient Vibes Of A Sun God Cult", die tevens als digitale download verscheen en op 22 maart 2024 verscheen hun album "Beyond Borders Of Time", dat 7 nummers bevat, via Subsound Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zandkleurig met oranje gespetterd vinyl en als digitale download. 

Het album start met "The Medicine Man", waarin Pyramid een uitstekend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt, dat lichte stoner en melodische invloeden bevat en gevolgd wordt door "Sunbeam", een lekker in het gehoor klinkend stoner nummer met tempowisselingen en melodische invloeden.
Daarna volgen "Fainting", een heerlijk stoner nummer met een terugkerend ritme dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en tempowisselingen bevat en "Petrichor", een fantastisch kort melodisch nummer met een terugkerend ritme en een niet al te hoog tempo, dat verder gaat in "Solar Flare", een prima melodisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
In "Krypta" schotelt Pyramid me een stevig uptempo stoner nummer met een terugkerend ritme voor en in "Prototype" krijg ik een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo te horen.

"Beyond Borders Of Time" van Pyramid bevat 7 puike nummers, waarin invloeden van stoner en melodische rock met elkaar verbonden worden en ik kan liefhebbers van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)




Review: For All We Know - By Design Or By Disaster (Construction Records, 2024) (Rock)

For All We Know werd in 2011 opgericht en is het project van Ruud Jolie (Within Temptation) -sologitaar, synthesizer, programmering en achtergrond zang, die samen met Wudsik - zang en schreeuwen, Kristoffer Gildenlow - basgitaar en achtergrondzang en Léo Margarit - drums en achtergrondzang de band vormt.
De band bracht in 2011 hun CD debuut album "" uit, dat in 2017 gevolgd werd door het CD album "Take Me Home", die beide via Construction Records op 9 juni 2023 op vinyl verschenen en ook hun album "By Design Or By Disaster", dat 22 maart 2024 werd uitgebracht, is via dit label als LP in een beperkte oplage van stuks op 180 gram wit paars blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van stuks op 180 gram wit rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download en dit album is vooraf gegaan door de singles "Lifeline" en "The Future That Came Too Soon".

Het album, dat 11 nummers bevat, start met "Forced To Be Free", waarin For All We Know een lekker in het gehoor klinkende uptempo symfonische song met een gemiddeld tempo speelt, die tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door de single "Lifeline", een schitterende aanstekelijke uptempo rock song met wisselende ritmes (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "This Hell We Know", een melodische rock song met afwisselende tempo's en een aanstekelijk ritme, die hier en daar lichte heavy rock zang invloeden bevat.
Daarna volgen het op single verschenen "The Future That Came Too Soon", een puike uptempo song met een aanstekelijk ritme en melodische invloeden, "All We Did Was Hide", een verrukkelijke melodische song met een niet al te hoog tempo en aan ritme, dat tot schuifelen aanzet en "Hush", een mooie rustige melodische song met afwisselende tempo's.
In "Remind Me To Forget You" zet For All We Know me een fantastische rock song voor, die met hoge snelheid begint, maar al snel in een langzamer tempo over gaat en ik een rustige pop song te horen krijg, die tempowisselingen bevat, in "Flaws" hoor ik de band een uitstekende progressieve rock song met een gemiddeld tempo, melodische invloeden en een terugkerend ritme en in "Guide Me In Getting Lost" hoor ik de band een vrij rustige pop song spelen, die tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Ghosts Of Summer's Past", een song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en tempowisselingen en "Goodbye", waarin Marco Kuypers de band op piano begeleidt en ik een prachtig rustig nummer te horen krijg, dat tempowisselingen heeft en tot beweging aanzet.

"By Design Or By Disaster" van For All We Know is een puike plaat met mooie melodische rock songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere pop en rock deze schijf dan ook van harte aan.




zondag 17 maart 2024

Review: The Honey Pot - An Introduction To The Honey Pot, With Crystal Jacqueline (Fruits De Mer Records, 2024) (Psychedelische Pop)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel en samen spelen ze in de band The Honey Pot, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar nadat, in 2013, hun zanger en ook hun basgitarist de band verlieten, nog maar bestond uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Daarna verscheen de LP "Sun Arise" in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt en deze bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Het album Crystal Jacqueline And The Honey Pot, "Electronic Memory", uit 2015, is in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks verschenen en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
Ook de uitgave van de band, "Inside The Whale", die 26 februari 2016 door het Mega Dodo Records label werd uitgebracht, verscheen in een beperkte oplage en daarop zijn keyboards speler John Wyatt en basgitarist Simon Fear, die sinds begin 2015 bij de band zitten, voor het eerst te horen.
Het album, dat 9 nummers bevat, is op 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 300 stuks, waarvan de eerste 150 stuks gesigneerd en genummerd zijn door de band.
De CD uitgave bevat 2 extra nummers, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschenen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
De single "Dr. Crippen's Waiting Room" van The Honey Pot is een voorloper van de 100ste vinyl uitgave van het Fruits De Mer label, dat sinds 2008 bestaat.
De 100ste uitgave is de 2LP "Ascending Scales" van The Honey Pot, die 12 december 2016, op gekleurd vinyl in een klaphoes verscheen en daarop staat een mix van klassieke en obscure psychedelische en progressieve rock covers plus nieuwe nummers.
Om dit heugelijke feit te vieren, vroeg Icarus Peel een aantal artiesten om medewerking aan hun album te verlenen en Dick Taylor (Pretty Things), James Lowe (Electric Prunes), Tom Newman (July), Peter Cook (July), Nick Saloman (The Bevis Frond), Adrian Shaw (The Bevis Frond), Anton Barbeau, Judy Dyble, Us And Them, Jack Ellister, Bruce Woolley (Buggles) en anderen spelen hierop mee.
Omdat het dubbel album snel uitverkocht was, besloot Keith Jones van Fruits De Mer Records het in 2017 in een speciale editie als 3CD uit te brengen, waarbij CD 3 opnamen bevat, die niet op de eerste uitgave voorkomen.
De opvolger van dit triple album is de LP ""Bewildered Jane", die op 29 maart 2019 via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram zwart en wit vinyl wordt uitgebracht, waarvan de eerste 99 exemplaren voorzien zijn van een met de hand geschreven inlegvel en een extra live CD, die in september 2018 op het Onboard The Craft Festival werd opgenomen.
De band bestaat op deze plaat uit: Crystal Jacqueline - zang en keyboards, Icarus Peel - sologitaar en zang, John Wyatt - zang, keyboards en slide gitaar, Andy Budge - basgitaar en Wayne Fraquet - drums, terwijl Lizzy Wayne dwarsfluit in 1 nummer speelt.
En op 2 november 2019 verscheen de 2EP "I Talk To The Wind", die 5 covers bevat,  op 7" gekleurd vinyl, via Crustacean, het sub label van Fruits De Mer Records.
Op 25 juni 2021 bracht The Honey Pot hun album "The Secret" uit via Billywitch Records als CD in een beperkte oplage en als digitale download en deze wordt op 22 april 2024 gevolgd door het compilatie album "An Introduction To The Honey Pot, With Crystal Jacqueline", dat als CD via Fruits De Mer Records verschijnt en 13 nummers bevat, waaronder 3 bonus nummers.

Het album start met een cover van Mighty Baby, getiteld "Egyptian Tomb", waarin The Honey Pot een uitstekende dansbare pop song ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Tick Tock", een cover van een Fleur De Lys song en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende pop song, die een aanstekelijk ritme bevat en "Sweet Orange Sunshine", een prachtige licht psychedelische folk song met een niet al te hoog tempo. 
Daarna volgen "Annabella", een progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Games For May", een mooie pop song met een gemiddeld tempo en "Love Is Green", een heerlijke licht psychedelische pop song, waarbij Jack Ellister zijn medewerking verleent.
In "Rainy Day Mushroom Pillow" (Strawberry Alarm Clock) zet The Honey Pot me een verrukkelijke psychedelische song voor, die Oosterse invloeden heeft en in dit nummer krijgt de bannd medewerking van Steve Palmer van Mooch, in "Kites" (Simon Dupree And The Big Sound) krijg ik een verrukkelijke licht psychedelische song te horen, die ruimtelijke invloeden bevat, in "Dreams" (Tonton Macoute) laat de band me genieten van een fantastische progressieve rock song, die door Icarus Peel gezongen wordt, enkele tempowisselingen bevat en tegen het einde heerlijk psychedelisch wordt en in "Sympathy" (Rare Bird) begint Jacqueline zonder begeleiding, die er na korte tijd bij komt en de band me een heerlijke hedendaagse uitvoering van deze song voorzet, die afwijkt van het origineel, maar desondanks schitterend klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen de bonus nummers, waarvan "Venice" het eerste is en daarin schotelt de band me een uitstekende swingende progressieve pop song met een aanstekelijk terugkerend ritme voor, waarbij stil zitten geen optie is en deze gaat na enkele minuten tijdelijk over in een trager tempo, om dan na enkele minuten weer meer snelheid te krijgen, waarna "White Rabbit" (Jefferson Airplane) volgt en de band een puike eigentijdse uitvoering van dit nummer ten gehore brengt, die iets ruiger dan het origineel klinkt en halverwege over gaat in een fantastisch progressief stuk muziek en als laatste volgt "Shangri-La" (The Kinks) en ook hierin laat de band me genieten van een eigen versie, die swingt en aanzet tot dansen zonder het origineel aan te tasten.

"An Introduction To The Honey Pot, With Crystal Jacqueline" van The Honey Pot staat vol verrukkelijke licht psychedelische pop songs, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van psychedelische muziek alsmede de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.




Review: Hijss - Stuck On Common Ground (Heavy Psych Sounds, 2024) (Rock)

Hijss uit Italië bestaat uit: Alexander Ebner alias Lois Lane - sologitaar en zang, Heinrich Pan - basgitaar en synthesizer en Maurice Bellotti - drums.
De band brengt op 8 maart 2024 hun debuut album "Stuck On Common Ground" uit via Heavy Psych Sounds en dit verschijnt als test persing LP in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant met blauw en ornaje gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op magenta vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download.

Het album dat 10 nummers bevat start met "Ingraved", waarin Hijss een schitterend progressief rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme ten gehore brengt, dat swingt en lichte krautrock elementen bevat en dit wordt gevolgd door "1234Me", een uptempo rock song met een terugkerend ritme, een gesproken tekst en hardrock invloeden en "Headless Blues", een stevige trage progressieve blues song met een aanstekelijk terugkerend ritme.
Dan volgen "Interlude #1", een prachtig melodisch nummer met een niet al te hoog tempo, dat over gaat in "Train Tracks", een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en "Narcolepsy", een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die iets over de helft van het nummer een ander ritme en meer snelheid krijgt en gaat swingen.
in "Black Disease" zet Hijss me een geweldige swingende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo voor, die een gesproken tekst bevat, in "Interlude #2" krijg ik een mooi rustig melodisch nummer te horen, dat doorloopt in "Blowout", een uitstekende uptempo progressieve rock song die een aanstekelijk ritme bevat en in "Tiltmode" laat de band me genieten van een fantastische uptempo rock song met een terugkerend ritme, dat swingt als een trein.

"Stuck On Common Ground" van Hijss bevat 10 heerlijke nummers met progressieve rock invloeden waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)